Οικονομική Κρίση-Κοινωνική Κρίση-Υπαρξιακή Κρίση
Αγαπητοί φίλοι,
πρέπει το συντομότερο να αναγνωρίσουμε ότι σε όλα αυτά που συμβαίνουν, οικονομική κρίση-κοινωνική κρίση-χρεοκοπίες-μηχανισμοί στήριξης κλπ, το χειρότερο είναι το αίσθημα φόβου που νοιώθουμε όλοι. ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ. Φοβόμαστε ότι θα χάσουμε την καλοπέραση μας και τα προνόμια μας, ότι τα κεκτημένα θα μειωθούν, λιγότερες διακοπές, λιγότερα ιδιαίτερα, όχι τόσο συχνά στα εστιατόρια, στα καφενεία και στα ξενυχτάδικα. Φοβόμαστε την στιγμή που θα αποκαλύψουμε στην οικογένεια μας ότι θα πρέπει να σφίξουμε τα ζωνάρια, να μειώσουμε τα έξοδα στο μπακάλη, να μειώσουμε τον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος και του νερού αλλά και να σταματήσουμε την συνδρομή της καλωδιακής. Ο γιός μας δεν θα ξαναπάει στην ακαδημία futsal αλλά θα αναγκαστεί να παίξει ποδόσφαιρο με τα γειτονόπουλα, η κόρη μας θα σταματήσει το μπαλέτο και θα αναγκαστεί να παίξει με τις ξαδέλφες τις βασιλέα, και άλλα, και άλλα πολλά.
Και όμως αγαπητοί μου φίλοι μέσα από την κρίση μπορούν να αναπηδήσουν και ωραία πράγματα τα οποία σήμερα δεν μπορούμε να τα δούμε διότι μας εξουσιάζει ο ΦΟΒΟΣ της στέρησης. Όταν τα παιδιά σταματήσουν να τρέχουν από την μια δραστηριότητα στην άλλη, καθημερινά και κάθε απόγευμα, θα μαζευτούν στο σπίτι και εσείς θα σταματήσετε το τρελό και αγχωτικό απογευματινό ράλι από το τένις στα αγγλικά και από τα αγγλικά στο ποδόσφαιρο κλπ. Αφού περάσουν μερικές μέρες που τα παιδιά μας έχουν μαζευτεί στο σπίτι, θα αντιληφθούν ότι στην πολυκατοικία ή στην γειτονιά έχει κι’ άλλα παιδιά που ψάχνουν για παρέα. Θα βγουν στους δρόμους και θα αρχίσει να υπάρχει και πάλι η γειτονιά και ποιος ξέρει και η γειτονική φιλία και αλληλεγγύη. Και τα παιδιά θα αρχίσουν και πάλι να παίζουν και θα γίνουν και πάλι παιδιά και εμείς θα σταματήσουμε το τρέξιμο και θα γίνουμε ξανά γονείς. Επακόλουθο της μείωσης του τρεξίματος και του στρες θα είναι βεβαίως και η μείωση της αρτηριακής πίεσης, των καρδιακών νοσημάτων και των εγκεφαλικών επεισοδίων.
Αφού τα λεφτά για τα εστιατόρια και τα «κλαπς» δεν θα υπάρχουν, το βράδυ του Σαββάτου, αν το επιτρέπουν τα οικονομικά μας, θα αγοράσουμε 1/2 κιλό χοιρινό και θα ψήσουμε σουβλάκια για την οικογένεια, στην βεράντα μας. Θα φάμε σαν οικογένεια και θα επικοινωνήσουμε σαν οικογένεια. Τα σουβλάκια θα μυρίσουν στο γείτονα και θα ακολουθήσει το παράδειγμα και πριν καλά το καταλάβουμε θα τρώμε μαζί σουβλάκια στην βεράντα ή στην αυλή. Και μπορεί να μην είναι σουβλάκια, διότι κοστίζουν, αλλά ένας απλός καφές. Και επειδή η καλωδιακή δεν είναι πληρωμένη δεν θα μπορούμε να δούμε ποδόσφαιρο ή το «Ελλάδα έχεις ταλέντο» (τι ταλέντο διερωτώμαι) και θα αναγκαστούμε να παίξουμε τάβλι, πιλόττα, πιρίμπα. Και θα αναγκαστούμε, διότι θα έχουμε περίσσιο χρόνο, να κάνουμε παρέα και να επικοινωνήσουμε. Να μιλήσουμε για την ζωή, για το τι είναι αληθινό και τι είναι ψεύτικο.
Δεν θα μιλάμε με του φίλους μας και την ίδια ώρα να στέλλουμε μηνύματα στο κινητό ή να προσπαθούμε να βρούμε κάποια άχρηστη πληροφορία στο iPad μας. Θα επικοινωνούμε με τους ανθρώπους με τους οποίους είμαστε πρόσωπο με πρόσωπο και όχι με αυτούς που κάθονται κάπου αλλού με άλλους ανθρώπους πρόσωπο με πρόσωπο. Και αφού επικοινωνήσουμε θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε και να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο. Και επιπλέον θα φύγει και ο ΦΟΒΟΣ για τους άλλους ανθρώπους, ότι μπορεί να μας κάνουν κακό, ή για το ότι μπορεί να είναι και καλύτεροι μας.
Γι’ αυτό φίλοι μου ας διευρύνουμε την σκέψη μας και ας ανακαλύψουμε τις ευκαιρίες μέσα από τις δυσκολίες. Ας ανακαλύψουμε και ας βιώσουμε το καλό μέσα από το φαινομενικά κακό.
Και θα επιβεβαιώσουμε επιτέλους το όνομα μας –
Άνθρωπος: Το ον που ανήκει στα πρωτεύοντα θηλαστικά και έχει την ικανότητα να στέκεται όρθιο και να παράγει έναρθρο λόγο
Έτσι ας σταθούμε από τώρα όρθιοι και όχι γονατισμένοι από τον φόβο της στέρησης και ας παράγουμε έναρθρο λόγο. Θυμάστε ότι ο ΦΟΒΟΣ δεν είναι φυσικό συναίσθημα στον άνθρωπο όπως η ΑΓΑΠΗ, αλλά επίκτητο, φτιαχτό και ψεύτικο.
Δημήτρης Λουκαΐδης
Ένας από τους πολλούς.
Αγαπητοί φίλοι,
πρέπει το συντομότερο να αναγνωρίσουμε ότι σε όλα αυτά που συμβαίνουν, οικονομική κρίση-κοινωνική κρίση-χρεοκοπίες-μηχανισμοί στήριξης κλπ, το χειρότερο είναι το αίσθημα φόβου που νοιώθουμε όλοι. ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ. Φοβόμαστε ότι θα χάσουμε την καλοπέραση μας και τα προνόμια μας, ότι τα κεκτημένα θα μειωθούν, λιγότερες διακοπές, λιγότερα ιδιαίτερα, όχι τόσο συχνά στα εστιατόρια, στα καφενεία και στα ξενυχτάδικα. Φοβόμαστε την στιγμή που θα αποκαλύψουμε στην οικογένεια μας ότι θα πρέπει να σφίξουμε τα ζωνάρια, να μειώσουμε τα έξοδα στο μπακάλη, να μειώσουμε τον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος και του νερού αλλά και να σταματήσουμε την συνδρομή της καλωδιακής. Ο γιός μας δεν θα ξαναπάει στην ακαδημία futsal αλλά θα αναγκαστεί να παίξει ποδόσφαιρο με τα γειτονόπουλα, η κόρη μας θα σταματήσει το μπαλέτο και θα αναγκαστεί να παίξει με τις ξαδέλφες τις βασιλέα, και άλλα, και άλλα πολλά.
Και όμως αγαπητοί μου φίλοι μέσα από την κρίση μπορούν να αναπηδήσουν και ωραία πράγματα τα οποία σήμερα δεν μπορούμε να τα δούμε διότι μας εξουσιάζει ο ΦΟΒΟΣ της στέρησης. Όταν τα παιδιά σταματήσουν να τρέχουν από την μια δραστηριότητα στην άλλη, καθημερινά και κάθε απόγευμα, θα μαζευτούν στο σπίτι και εσείς θα σταματήσετε το τρελό και αγχωτικό απογευματινό ράλι από το τένις στα αγγλικά και από τα αγγλικά στο ποδόσφαιρο κλπ. Αφού περάσουν μερικές μέρες που τα παιδιά μας έχουν μαζευτεί στο σπίτι, θα αντιληφθούν ότι στην πολυκατοικία ή στην γειτονιά έχει κι’ άλλα παιδιά που ψάχνουν για παρέα. Θα βγουν στους δρόμους και θα αρχίσει να υπάρχει και πάλι η γειτονιά και ποιος ξέρει και η γειτονική φιλία και αλληλεγγύη. Και τα παιδιά θα αρχίσουν και πάλι να παίζουν και θα γίνουν και πάλι παιδιά και εμείς θα σταματήσουμε το τρέξιμο και θα γίνουμε ξανά γονείς. Επακόλουθο της μείωσης του τρεξίματος και του στρες θα είναι βεβαίως και η μείωση της αρτηριακής πίεσης, των καρδιακών νοσημάτων και των εγκεφαλικών επεισοδίων.
Αφού τα λεφτά για τα εστιατόρια και τα «κλαπς» δεν θα υπάρχουν, το βράδυ του Σαββάτου, αν το επιτρέπουν τα οικονομικά μας, θα αγοράσουμε 1/2 κιλό χοιρινό και θα ψήσουμε σουβλάκια για την οικογένεια, στην βεράντα μας. Θα φάμε σαν οικογένεια και θα επικοινωνήσουμε σαν οικογένεια. Τα σουβλάκια θα μυρίσουν στο γείτονα και θα ακολουθήσει το παράδειγμα και πριν καλά το καταλάβουμε θα τρώμε μαζί σουβλάκια στην βεράντα ή στην αυλή. Και μπορεί να μην είναι σουβλάκια, διότι κοστίζουν, αλλά ένας απλός καφές. Και επειδή η καλωδιακή δεν είναι πληρωμένη δεν θα μπορούμε να δούμε ποδόσφαιρο ή το «Ελλάδα έχεις ταλέντο» (τι ταλέντο διερωτώμαι) και θα αναγκαστούμε να παίξουμε τάβλι, πιλόττα, πιρίμπα. Και θα αναγκαστούμε, διότι θα έχουμε περίσσιο χρόνο, να κάνουμε παρέα και να επικοινωνήσουμε. Να μιλήσουμε για την ζωή, για το τι είναι αληθινό και τι είναι ψεύτικο.
Δεν θα μιλάμε με του φίλους μας και την ίδια ώρα να στέλλουμε μηνύματα στο κινητό ή να προσπαθούμε να βρούμε κάποια άχρηστη πληροφορία στο iPad μας. Θα επικοινωνούμε με τους ανθρώπους με τους οποίους είμαστε πρόσωπο με πρόσωπο και όχι με αυτούς που κάθονται κάπου αλλού με άλλους ανθρώπους πρόσωπο με πρόσωπο. Και αφού επικοινωνήσουμε θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε και να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο. Και επιπλέον θα φύγει και ο ΦΟΒΟΣ για τους άλλους ανθρώπους, ότι μπορεί να μας κάνουν κακό, ή για το ότι μπορεί να είναι και καλύτεροι μας.
Γι’ αυτό φίλοι μου ας διευρύνουμε την σκέψη μας και ας ανακαλύψουμε τις ευκαιρίες μέσα από τις δυσκολίες. Ας ανακαλύψουμε και ας βιώσουμε το καλό μέσα από το φαινομενικά κακό.
Και θα επιβεβαιώσουμε επιτέλους το όνομα μας –
Άνθρωπος: Το ον που ανήκει στα πρωτεύοντα θηλαστικά και έχει την ικανότητα να στέκεται όρθιο και να παράγει έναρθρο λόγο
Έτσι ας σταθούμε από τώρα όρθιοι και όχι γονατισμένοι από τον φόβο της στέρησης και ας παράγουμε έναρθρο λόγο. Θυμάστε ότι ο ΦΟΒΟΣ δεν είναι φυσικό συναίσθημα στον άνθρωπο όπως η ΑΓΑΠΗ, αλλά επίκτητο, φτιαχτό και ψεύτικο.
Δημήτρης Λουκαΐδης
Ένας από τους πολλούς.
